Elektryczne wspomaganie układu kierowniczego

Od czasu skonstruowania pierwszego samochodu inżynierowie zajmowali się opracowaniem systemu, który miał pomóc kierowcy zmniejszyć siłę niezbędną do skręcenia kół, aby zaoszczędzić paliwo.

Zanim nastała epoka elektrycznego wspomagania układu kierowniczego w samochodach funkcjonowało wspomaganie hydromechaniczne.

Składało się z pompy hydraulicznej, siłowników, przekładni i przewodów wysokociśnieniowych.

Niestety układ ten zwiększał zużycie paliwa nawet o 0,5 litra na 100 km, powodował straty mocy, a zużyty olej hydrauliczny zagrażał środowisku naturalnemu.

Osprzęt elektryczny w pojazdach

Energia elektryczna w pojazdach mechanicznych była pierwotnie wykorzystywana jedynie do zapłonu silnika, a dzisiaj uzależnione od niej jest działanie przeważającej części akcesoriów samochodowych.

Urządzenia elektryczne w samochodach wymagają najczęściej prądu stałego lub są kombinacją instalacji prądu stałego i przemiennego.

Bez względu jednak na rodzaj instalacji, zawsze konieczny jest akumulator o napięciu znamionowym 12V (samochody osobowe i dostawcze) lub 24V (autobusy i samochody ciężarowe).